وجه مشترک زنان بدكاره اي كه در فرانسه ی جنگ جهاني دوم با سربازان آلماني آنگونه رفتار كردند با خبرنگاران بي بي سي در چيست؟!
يك وجه شبه دارند و يك وجه افتراق!
هر دو شغل هاي كثيفي دارند، خود فروشي گاهي جسمي است و گاهي سياسي! يكي جسمش را براي نان مي فروشد و ديگري روح و قلمش را . . .
ولي وجه افتراقشان در چيست؟
چند سالي است كه شبكه دولتي سلطنتي بي بي سي فارسي با هدف تاثيرگذاري بر روي مخاطبان فارسي زبان به خصوص مردم ايران آغاز به كار كرده، که مقصودی جز مبارزه با اهداف ایدئولوژیک جمهوري اسلامي ندارد. ماهيت عنادگونه بي بي سي با جمهوري اسلامي تا بدانجا پيش رفته كه این شبکه با كنار هم چیدن اخبار دروغ، غلط و نيز شايعات بی اساس، سعی در واقعیت بخشیدن به آنها و جهت‌دار كردن حرفه‌اي آنها جهت رسیدن به اهداف مورد نظر خود می نماید.
اما چرا این رسانه ی انگیسی اینگونه رفتار می کند؟ این بی اخلاقی رسانه ای از کجا ناشی می شود؟ بنگاه خبرپراکنی بی بی سی بايد قدرتهاي جهاني را از خود راضي نگه دارد چرا كه حياتش وابسته به رضایت اربابانش می باشد. اگر روزي انگليس نباشد چه كسي روزي آنها را خواهد داد و انسان كه دقيق به صحنه نظاره گر مي شود حق را به بي بي سي و مزدوران فارسی زبانش ميدهد كه در راستاي منافع قدرتها بنويسند و تحليل كنند!
داستانی را به یاد آوردم که بیانش در اینجا خالی از لطف نیست . . .
زماني كه آلمان هيتلري در جنگ دوم جهاني به فرانسه هجوم برد تا آن كشور را به اشغال خود درآورد زنان بدكاره فرانسوي از ارائه خدمات به سربازان آلماني امتناع كرده و گفتند ما به دشمنان كشور و سرزمينمان خدمات نمي دهيم!
اين حكايت تلخ روايتگر كساني است كه هر چند به شغلهاي كثيفي مشغول هستند ولي در عين حال به اخلاق حداقلي نيز قائل بوده و حاضر به پذيرش هركاري نبوده و به هر كاري دست نمي زنند.
زنان بدكاره فرانسوي حاضر نشدند حمله ی سربازان آلماني به سرزمينشان را ناديده بگيرند و بي طرفي پيشه كنند، ولي بدكارههاي بي بي سي نشين توانسته اند با اين كار كنار بيايند . . .
در مثال جاي مناقشه نيست. اين را همه مي دانند. امروز ديگر كسي را ياراي آن نيست كه به خود جرات دهد به تماميت ارضي ايران اسلامي چشم چپ بيندازد، ديگر كسي را ياراي آن نيست كه ابهت ايران اسلامي را و قدرت منطقه اي كشورمان را در منطقه و جهان به چالش بكشد.
ملت ايران مدتهاست كه به اين تحريم ها عادت كرده است، رشد و بالندگي ايران در ميانه آتش و خون شكل گرفته و ملتي كه به فرموده حضرت روح الله شهادت دارد را از اسارت نصيبي نيست.
مردم ایران به خيانت كساني كه خود را ايراني ميدانند، عادت كرده اند. مگر در طول جنگ تحميلي نبود كه منافقين عازم پاريس شده و از آنجا به بغداد پرواز كرده و متحد استراتژيك صدام بعثي شدند؟ مگر منافقين خود را ايراني نمي دانستند، پس چرا با صدامي كه به ايران تجاوز كرده بود هم پيمان شدند؟!
كسي كه خود را ايراني ميداند و مي نامد چگونه ممكن است با دشمنان يك ملت كه كمر به هدم و نابودي آن بسته اند همراهي كند و از تحريم ها حمايت كند؟
اي كاش كساني كه خود را ايراني مي دانند و مي نامند به اندازه بدكاره هاي فرانسوي در جنگ جهاني دوم غيرت داشتند!!
آيا اين انتظار زيادي است ؟!
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
