عضو شورای شهر تهران در لابه لای مسائلی که طرح کرد به نشست‌ها و مهمانی‌های خصوصی هم اشاره داشت و از شنیده‌های نگران کننده‌اش در مورد اینکه «کسانی تحت عنوان بنزین پاک یا ناپاک بخواهند به مافیای ناپسندی که به دنبال وابستگی بیشتر است کمک کنند» اشاره کرد و تأکید داشت «خبرهایی که من می‌شنوم نگران کننده است؛ دست‌های پنهانی به دنبال سود‌های سرشار از واردات بنزین هستند و به دنبال آن هستند که با طرح شعارهای زیبا و مردم پسند موضوع واردات بنزین را منطقی جلوه دهند » تا جایی که به دولت هشدار داده نسبت به این شعارهای فریبنده آگاه باشند. البته این نگرانی‌ها با تأکیدش بر ضرورت استفاده از بنزین با بالاترین استاندارد مغایرتی نداشت.

به نظر پرویز سروری در زمینه تعامل و ادبیات مشترک شورا با دولت اگرچه «نه کاملا اما زمینه‌های خوبی نسبت به گذشته فراهم شده است» و ابراز امیدواری کرد که «این تصمیمات خوب به مرحله عمل کشیده شود. زیرا در مرحله عمل فعلا اتفاق ملموسی را از جانب دولت مشاهده نکرده‌ایم».

منتخب مردم در چهارمین شورای اسلامی شهر تهران علاوه بر نگاه‌هایی که چشم دیدن شهرداری را ندارند، از سیاست‌زدگی‌ها و به تعبیر خودش روزهای کشتی سیاسی‌ درون شورا و تعامل اجباری کنونی هم نکاتی خواندنی و کمتر شنیده شده گفت که خواندنش خالی از لطف نیست...

مایلید از جلسه ضروری‌ای که قبل از مصاحبه با آقای مسجدجامعی پیش آمده بود، بحث را شروع کنیم
جلسه مربوط به بحث‌های تشکیلاتی و موضوعات داخلی بود. آقای مسجدجامعی نگران بودند و مشورت می‌خواستند. جلسه دو نفره ما موضوعی داشت که بیان کردن آن در این مصاحبه درست نیست.
موضوع جلسه شما به مخالفت‌ها و تنش‌هایی که درباره دعوت از نمایندگان ادوار شورا پیش آمده بود هم مربوط می‌شود؟

خیر، موضوع این نبود اما درباره سوال شما باید بگویم آقای مسجد جامعی پیشنهاد داده بودند ما با کل نمایندگان ادوار از شورای اول تا کنون نشستی داشته باشیم. ما تجربه اینکار را در مجلس شورای اسلامی داشتیم و آثار خوبی نداشت. برخی چهره‌هایی که روی چهره نظام را خراش داده بودند و رفتارهای براندازانه و دشمن پسند داشتند با حضور خود در جلسه مجلس بازتاب‌هایی را بوجود آوردند که بازتاب‌های خوبی نبود و تولید هزینه‌هایی را برای مجلس درپی داشت. احساس بعضی از دوستان ما و خود ما این بود که چنین نشست رسمی‌ای اگر بخواهد در شورا صورت بگیرد حاشیه‌های جدی را برای شورا ایجاد خواهد کرد. حضور برخی از چهره‌هایی که خصوصا در فتنه نقش آفرینی داشتند و حتی بعضی از آنها به زندان افتادند و رفتارهای مغایر با چهارچوب‌های تعیین شده نظام داشتند می‌تواند حاشیه‌ها و هزینه‌های زیادی را برای شورای شهر ایجاد کند که لزومی ندارد. بنابراین به نظر ما تذکری که آقای شاکری داد تذکر بجایی بود که می‌تواند باعث جلوگیری از پرداخت هزینه‌هایی که ضرورتی به پرداخت آن نیست شود.
این مطلب را با آقای مسجدجامعی مطرح کردیم به نظر ایشان این تنگ نظری دوستان است که می‌گویند یک ناهار هم باهم نخوریم

ممکن است آقای مسجدجامعی جلساتی با برخی افراد سیاسی کشور داشته باشد که متفاوت است. نگرانی بیشتر از این جهت بود که این جلسه بخواهد مانند جلسه مجلس، جلسه رسمی‌ای با نام حضور اعضای ادوار شورا باشد. ما با این مسئله مخالفیم. نشست‌ها و مهمانی‌های خصوصی دارد صورت هم می‌گیرد ولی مخالفت اساسی آقای شاکری و برخی دیگر از نمایندگان دقیقا بر این بود که یک مجلس رسمی نباید تحت عنوان نمایندگان ادوار شورای شهر صورت بگیرد.

مقام معظم رهبری مکررا و خصوصا در دیدار اخیری که با اعضای شورای شهر تهران داشتند بر هویت تهران تاکید داشتند. برنامه‌های عملیاتی شورای شهر برای هویت بخشی به تهران و تغییر رویکرد سبک زندگی در تهران به چه صورت است؟

موضوع تهران فراتر از یک شهر یا یک کلان شهر یا حتی یک ابر شهر است. به نظر ما تهران امروز یک موقعیت تاریخی برای انقلاب اسلامی و مردم سالاری دینی است. تهران امروز نماد مردم سالاری دینی است به این معنی که نظامی بوجود آمده است که در این مدل در دنیا سابقه نداشته است و ما به این شکل مدلی نداشتیم که محتوای آن اسلامی باشد و مراکز بوجود آمدن آن جمهوریت باشد به این معنی که یک قالب و یک محتوا از جمهوریت و اسلامیت شکل گرفته باشد. امروز دشمن نقطه محوری خود را بر ناکارآمدی نظام در ایجاد تسهیلات روان برای زندگی مردم متهم می‌کند و نظام را ناتوان از ارائه خدمات مناسب و زندگی مرفه و مناسب برای مردم می‌داند. تهران مرکز جمهوری اسلامی است و تهران امروز نمایندگی کل نظام را در جهان صورت می‌دهد. طبیعی است که یک شهر با طراوت و با نشاط با یک معماری ایرانی و اسلامی یعنی شهری که هم مادیت، تکنولوژی و فن‌آوری مدرن را در خود جمع کرده باشد و هم این تکنولوژی و فن‌آوری به هیچ وجه از معنویت شهر نکاسته باشد مدلی است که تنها در جمهوری اسلامی شکل می‌گیرد. به همین دلیل تمام همت دشمن این است که مدیریت شهری در تهران مدیریتی ناکارآمد و ناتوان باشد تا برای مردم ایجاد نارضایتی کند و در نتیجه این نارضایتی مردم را از نظام رویگردان ‌کند. پس موضوع پرداختن به شهر آن هم شهری مثل تهران متفاوت است از اینکه ما صرفا یک نگاه مدیریت شهری به آن داشته باشیم. به نظر من این یک نوع مبارزه با سلطه است که باید نشان دهیم نماد کارآمدی در مرکز جمهوری اسلامی به چه صورت شکل گرفته است. بنابراین همانطور که رهبر معظم انقلاب فرمودند باید تهران را به عنوان نماد همه کشور در نظر گرفت. به همین دلیل ما معتقدیم خدمت در این مرکز جمهوری اسلامی هم حسنه مضاعف و هم سیئه مضاعف دارد و هر اقدامی که موجبات رضایت مردم را فراهم کند و نمادی از توانمندی‌های جمهوری اسلامی را در دنیا به نمایش بگذارد یک عبادت بزرگ به شمار می‌رود و هر اقدامی که نشان از ناتوانی و ضعف در تامین نیازمندی‌های مردم را در تهران داشته باشد انعکاس بین‌المللی دارد و به نظر من جزو سیئات بزرگ محسوب می‌شود.

با توجه به ضرورت‌هایی که اشاره کردید شورا برای دستیابی به این اهداف چه اقدامات عملیاتی را برای سال ۹۳ در نظر دارد؟

ما در بودجه ۹۳ تلاش زیادی کرده‌ایم که با بودجه به نوعی اولویت‌های شهر را مدیریت کنیم. تلاش ما بر این بود که طبقه بندی‌ای از اولویت‌ها داشته باشیم و مهم‌ترین موضوعات و مشکلات شهری را بررسی کنیم و مبتنی بر آن بودجه ریزی کنیم. ما در بررسی‌های خود به این نتیجه رسیدیم که یکی از مهم‌ترین مشکلات شهر تهران در آلودگی تبلور پیدا کرده است. این آلودگی در حال حاضر مثل یک خوره غیر قابل کنترل جان مردم ما را تهدید می‌کند و به نوعی خدمات موثری که در تهران صورت می‌گیرد را خنثی می‌کند. به همین دلیل باید ظرفیت اصلی شورای شهر و شهرداری برای مبارزه با این پدیده شوم معطوف شود لذا شاید بیشترین رقم اولویت دار بودجه ۹۳ به حمل و نقل عمومی بویژه حمل و نقل ریلی تخصیص پیدا کرد تا با این پدیده برخورد شود. البته ما به موضوعات فرهنگی و اجتماعی به عنوان یکی از موضوعات اولویت دار جامعه توجه خاص و اهتمام جدی داشتیم و داریم تا بتوانیم در کنار توسعه حمل و نقل عمومی توسعه معنویت شهر را به همراه داشته باشیم. این هم یکی از اولیت‌های جدی بودجه ۹۳ است.

وضعیت بنزین به چه صورت است. صحبت‌های زیادی مبنی بر نبودن بنزین سالم مطرح می‌شود. در گفتگویی که با آقای مسجدجامعی داشتیم ایشان به صراحت گفتند که درحال حاضر بنزین پاک در تهران عرضه می‌شود. آیا بنزینی که گفته می‌شد آلوده است در همین مدت کوتاه تبدیل به بنزین پاک شد؟

البته من با نگاه عمیق‌تری به این موضوع نگاه می‌کنم. به نظر من موضوع بنزین پاک و ناپاک نگرانی جدی‌ای است. من نگران آن هستم که کسانی تحت عنوان بنزین پاک یا ناپاک بخواهند به مافیای ناپسندی که به دنبال وابستگی بیشتر است کمک کنند. من نمی‌خواهم بگویم که بنزینی که در پتروشیمی‌ها تولید می‌شود بنزین صد در صد پاکی است و آلودگی ندارد. اما بالاخره یکی از افتخارات بزرگ ما در چند سال گذشته این بوده است که توانستیم به خودکفایی در تولید بنزین برسیم و واردات بنزین را کاهش دهیم، از این طریق به اقتصاد کشور کمک کنیم و اقتصاد مقاومتی را در این بعد شکل دهیم. دست‌هایی با طرح زیبای موضوع که ما بنزین پاک می‌خواهیم به دنبال این هستند که تولیدات داخلی را از گردونه خارج کنند، دوباره به واردات سرعت دهند و وابستگی کشور را در موضوع سوخت افزایش دهند. من فکر می‌کنم باید مدیریتی در این زمینه صورت پذیرد. در تهران و کلان شهرها که از موضوع آلودگی رنج می‌برند باید تلاش شود بنزین با استاندارد جهانی توزیع شود. اما ما شهرهایی داریم که به دلیل قرار گرفتن در جریان باد دارای آلودگی بالایی نیستند و بنزین موجود تا رسیدن به حد استاندارد می‌تواند در آن شهرها مورد استفاده قرار گیرد و ما را از واردات بنزین بی‌نیاز کند. خبرهایی که من می‌شنوم نگران کننده است؛ دست‌های پنهانی به دنبال سود‌های سرشار از واردات بنزین هستند و به دنبال آن هستند که با طرح شعارهای زیبا و مردم پسند موضوع واردات بنزین را منطقی جلوه دهند. به همین دلیل من هرچند که معتقدم در تهران و کلان‌شهرها باید از بنزین با بالاترین استاندارد موجود استفاده شود اما باید به مسئولین محترم دولت هشدار هم داده شود که نسبت به این شعارهای فریبنده آگاه باشند و اجازه ندهند دست‌های پنهان دوباره راه واردات را به کشور باز کنند.

دست های پنهانی که به آن اشاره می‌کنید جزء کدام دسته و ارگان هستند؟ چون هشدار شما هم به دولت بود

من اصل موضوع را مطرح کرده ام و به‌صورت میدانی مطالعه نکردم. اینکه چه کسی این کار را می‌کند نه در این مصاحبه می‌گنجد و نه امکان بررسی آن در این جلسه وجود دارد. اما من فکر می‌کنم دوستان ما در مجلس و در مراکز نظارتی می‌توانند دقت و اهتمام بیشتری در این باره داشته باشند و تا این موضوع رفع شود. من امیدوارم که دغدغه من دغدغه بی‌جایی باشد. اما به شدت نسبت به این موضوع احساس نگرانی دارم.

اینکه عنوان شده یکی از نتایج بزرگ تعامل شورای شهر چهارم با دولت توزیع بنزین پاک در تهران است چه اندازه صحت دارد؟

من نمی دانم که این موضوع را چه کسی مطرح کرده است.

آقای مسجدجامعی ...

تامین بنزین جز وظایف شورای شهر نیست. بلکه دولت است که در این زمینه فعالیت می‌کند البته پیگیری‌های شورا در این زمینه موثر بوده است. شورا روی بحث کاهش آلودگی حساسیت بالایی داشته و جلسات موثری با وزارت نفت یا وزارت‌خانه هایی مثل وزارت نیرو و شهرسازی داشته‌ایم که اینها از هر جهت توانسته است تاثیراتی را در ایجاد همدلی و همفکری بین شورا و دولت ایجاد کند. من فکر می‌کنم آقای مسجد جامعی از این جهت به موضوع اشاره کرده‌اند. به نوعی شورا موثر بود تا مسئولین مجاب شوند که تهران بتواند به سوختی با استاندارد بین‌المللی دستیابی داشته باشد. البته تا جایی که من اطلاع دارم هنوز صد در صد این امر حاصل نشده است اما حرکت خوبی در جهت ارائه بنزین پاک در سطح تهران صورت گرفته است.

در جلسه‌ای اعضای شورا و مقام معظم رهبری داشتند ایشان بر تعامل دوسویه بین دولت و شورا تأکید داشتند. در این زمینه چه اقداماتی صورت گرفته؟ غیر از آنکه جلساتی با برخی وزرا صورت گرفته است نتایج ملموس دیگری هم شاهد بودید؟

به نکته مهمی توجه کردید. تهران امروز مختص به تهرانی‌ها نیست. تهرانی‌ها امروز عملا میزبان همه ایرانی‌ها هستند. یعنی تهران شهری است که همه اقوام بصورت پررنگ در آن حضور دارند و امروز دیگر نژاد تهرانی را باید با ذره بین در شهر پیدا کرد. تهران ایران کوچک است. به همین دلیل مسئله پایتخت و مرکز جمهوری اسلامی هزینه‌های زیادی را برای مردم تهران تولید کرده است و این هزینه‌ها تنها با مدیریت شهری تهران قابل حل و فصل نیست. تهران امروز دستخوش تصمیماتی است که از سوی مدیران خارج از مسئولیت شهری اعمال می‌شود. اینکه روزانه هزاران خودرو وارد تهران می‌شود، خارج از اراده شورای شهر و شهرداری است اما تهران زیر بار ورودی‌های زیاد خودرو و خروجی های اندک خودروهای فرسوده خفه می‌شود. تهران امروز درحال تبدیل شدن به یک پارکینگ ثابت است و این تصمیماتی است که اصلا در حوزه اختیارات شورای شهر و شهرداری نیست. وزرای مختلف، شهرداری‌های مختلف و شورای شهرهای مختلف تصمیماتی را می‌گیرند که این تصمیمات برای تهران آثاری در پی دارد. امروز تهران شهری نیست که شهرداری و شورای شهر با فراق بال بتوانند تصمیم بگیرند و این تصمیم آنها در شهر اجرا شود. ما نیازمند به یک همکاری بسیار چند جانبه برای اداره تهران هستیم. یعنی دولت، مجلس، شهرداری، شورای شهر و به نوعی قوه قضاییه نقشی تعیین کننده در اداره تهران دارند و خواهند داشت. ما در گذشته حلقه مفقوده‌ای داشتیم و تهران با همه ظرفیت‌های شهرداری تهران اداره شده است و دولت حداقل حمایت خود را به این مدیریت شهری داشته و حتی مجلس نسبت به تهران بی‌مهری‌های زیادی را صورت داده است و نتیجه آن شده که ما شاهد بوجود آمدن معضلات بزرگ شهری در تهران هستیم که هر روز به طور وحشتناکی در تهران خودنمایی می‌کند. مسائلی مثل ناهنجاری‌ها و ناهمواری‌های اجتماعی و فرهنگی مختلف در تهران دست به دست هم دادند تا یک تعامل اجباری را بین ارکان موثر در اداره تهران ایجاد کند. نشست‌هایی که امروز شورای شهر با وزرا و دولت دارد به نظر من چشم انداز مفیدی را نشان می‌دهد. تعیین کمیسیونی صرفا برای تهران و کلان‌شهر‌ها با محوریت تهران از خبرهای خوشی بود که در پایان سال ۹۲ اتفاق افتاد و دولت این تصمیمات را گرفته است. ما امیدواریم این تصمیمات خوب به مرحله عمل کشیده شود. ما در مرحله عمل فعلا اتفاق ملموسی را از جانب دولت مشاهده نکرده‌ایم. وعده‌هایی صورت گرفته‌اند که ما را امیدوار می‌کنند. همین نشست‌ها همدلی‌ها و صمیمیت هایی را ایجاد کرده است اما هنوز به مرحله عمل و اقدام نرسیده یا خیلی کم رسیده است. ما امیدواریم این تعاملات بین شورا و شهرداری یا شهرداری و دولت ادامه پیدا کند تا بتوانیم مشکلات شهر تهران را یک به یک واکاوی کنیم و با هماهنگی، همدلی و همفکری همه نسبت به رفع آنها اقدام کنیم.

ملزومات این توسعه روابط که باید از طرف دولت یا شورا انجام شود تا این تعامل شکل عملیاتی به خود بگیرد، چیست؟

اولین موضوع فهم مشترک از معضلات و مشکلات است. ما تا زمانی که به یک فهم مشترک نرسیم به یک ادبیات مشترک نمی‌رسیم. تا زمانی که به یک ادبیات مشترک نرسیم زمینه‌های تعامل فراهم نمی‌شود. من معتقدم تمکین به قانون و فراقانونی برخورد نکردن مسئولین باعث می‌شود زمینه‌های تعامل و همدلی فراهم شود. نکته بعدی پرهیز از نگاه سیاسی است که به نظر من در تهران بسیار مهم است. اتفاق بدی که در ابتدای شورای چهارم داشت بروز و ظهور پیدا می‌کرد دورنمای بسیار بدی را بوجود آورده بود. یعنی مدیریت سیاسی در شهر تهران یک مخدر و یک سم مهلک است. این برخوردهای جناحی و سیاسی اگر بین شورا و  دولت، شهرداری و دولت و شهرداری و مجلس بوجود بیاید مدیریت شهری را قفل می‌کند. همان اتفاقی که در دوره‌های گذشته موجب بروز مشکلات جدی در شهر تهران شد. ما امیدواریم که دولت این نگاه را نسبت به شهرداری و شهرداری این نگاه را به دولت نداشته باشد، همه بجای نگاه کردن به جناح‌ها و رویکردهای سیاسی به نیازهای مردم و تقاضاهای آنها و ارائه خدمات بهتر به مردم نگاه کنند که در آن صورت زمینه برای تعامل و همدلی بیش از پیش فراهم خواهد شد.

این ادبیات مشترک بین دولت و شورا ایجاد شده است؟

به نظر من کاملا نه اما زمینه‌های خوبی نسبت به گذشته فراهم شده است. حضور مسئولین در شورای شهر و حتی حضور شورا در بعضی از مراکز دولتی باعث شده این رفت و آمدها و این تعاملات امیدهای زیادی را ایجاد کند و فهم مشترکی را بوجود بیاورد. ما امیدواریم کمیسیون شکل گرفته در دولت آغاز به کار کند و تلقی من این است که اگر این نگاه سیاسی نباشد ما در زمان کوتاهی آثار این تعامل را در شهر تهران خواهیم دید.

رابطه تعاملی شورا و شهرداری به چه صورت است؟ با توجه به جنس شورا و شهرداری و اشتراکاتشان در مدیریت شهری به نظر باید در یک مکانیسم مشترک باهم همکاری و تعامل داشته باشند ولی خیلی این تعامل و همسویی نسبت به شهرداری در شورای چهارم مشهود نیست و به نظر برخی مترصد فرصتی هستند که نقطه ضعفی از شهرداری ببینند

رابطه شورا و شهرداری رابطه والدین با فرزندان است. شهرداری مولود شورا است اما برخی در شورا، شهرداری را پسرخوانده می‌دانند و به نوعی حس می‌شود که چشم دیدن این فرزندخوانده را ندارند. البته تعداد این افراد کم است اما به نظر می‌رسد نمی‌خواهند موفقیت‌ها را ببینند و به دنبال بزرگنمایی نقاط ضعف هستند و همانطور که گفتید منتظرند نقطه ضعفی را در یکی از مسائل شهری ببینند تا آن را به یک هیاهو و بلوا تبدیل کنند. رفته رفته اعضای شورای شهر در یک فرایند اجباری رفتار کارشناسانه‌تری را طی می‌کنند و غالب اعضای شورای شهر به این نتیجه رسیده‌اند که ادامه چالش های سیاسی به نفع هیچکس نیست و مردم از تنش‌ها و چالش های سیاسی در شورای شهر بیزار هستند. برای مردم قابل تحمل و لمس است که این تقابل ها را بین مجلسیان یا مجلس و دولت ببینند اما مردم نمایندگان شورای شهر را برای مسائل سیاسی به شورا نفرستادند. آنها را فرستادند تا مشکلاتشان را در سطح شهر رفع کنند. به همین دلیل ادامه تنش‌ها در شورای شهر به نفع هیچ گروه و جناحی نخواهد بود. تنها قربانی این تنش‌ها مردم شریف تهران خواهند بود به همین دلیل ما شاهد هستیم که رفته رفته یک روند مناسبی بین نمایندگان برای تعامل با شهرداری و تعامل شهرداری با شورای شهر آن هم در حیطه قانون و منافع شهری درحال بوجود آمدن است. البته برخی افراد هنوز هم شهرداری را فرزندخوانده می‌دانند و چشم دیدن این فرزندخوانده را ندارند و در هر زمانی منتظر این هستند که با هیاهو و غوغاسالاری سد راه مدیریت شهری شوند. ما این رفتار را نمی‌پسندیم اما به هیچ وجه هم معتقد نیستیم که مدیریت شهری احساس کند در حاشیه امنیت از شورا است. شهرداری باید بداند که شورای شهر با نگاه نظارتی خود به شدت مراقب رفتار مدیریت شهری است و هدایت، حمایت و نظارت را اعمال می‌کند تا جایی که مدیریت شهری بخواهد در مدار خدمت به مردم عمل کند و هرجا بخواهد از مدار خدمت به مدار منافع شخصی مدیران و کارمندان و برخی افراد سودجو قرار بگیرد شورا با قدرت جلوی این انحراف را خواهد گرفت.

انتقادی که برخی از اعضا به شورای چهارم دارند و بعضا در رسانه‌ها هم بیان شده، انتقادات نسبت به شیوه اداره جلسات است. برخی معتقد هستند جلسات خارج از آیین نامه اداره می‌شود. خصوصا در روزهای پایانی سال ۹۲ این انتقادات خیلی جدی شکل گرفت.

انتقاد من بیشتر درباره مدیریت جلسه به آیین نامه موجود در شورای شهر است. این آیین نامه به نظر من یک آیین نامه بسیار ضعیف و فاقد ظرفیت‌های مناسب برای اداره یک پارلمان قوی مثل شورای شهر است. پارلمانی که چند وزیر، چند نماینده و چند معاون رییس جمهور را در خود جا داده است. این آیین نامه به نظر من فاقد توانمندی های لازم برای کارآمدی مدیریت هیئت رییسه و استفاده بهینه نمایندگان از امکانات، زمان و فرصت‌های شورای شهر تهران است. به نظر من بیشتر مشکلاتی که ما امروز در مدیریت موجود احساس می‌کنیم ناشی از ضعف آیین نامه است و این آیین نامه باید اصلاح شود. هرچند که ما اشکالاتی هم به مدیریت جلسه داریم. البته مدیریت موجود دارای توانمندی های قابل تحسین و بعضا انتقاداتی هست اما من فکر می‌کنم اگر ما بتوانیم آیین نامه را اصلاح کنیم بسیاری از ناملایمات برطرف می‌شود. بالاخره در مراکز قانون گذاری این مسئله به نتیجه رسیده است و دنیا به آن رسیده است. وقتی موضوع مهمی مانند بودجه مطرح می‌شود هیچ دلیلی وجود ندارد که ما بخواهیم بصورت عادی با این قضیه برخورد کنیم. شاید در شهرهای کوچک این امکان‌پذیر باشد چرا که بودجه آنها بودجه محدودی است و ممکن است در زمان یک یا دو روز بتوانند آن را جمع‌بندی کنند اما بودجه تهران پانزده هزار میلیارد است. این بودجه سنگین نیازمند به اهتمام جدی نمایندگان است و باید مثل مجلس آیین نامه این را بر نمایندگان واجب کند که وقتی بودجه وارد می‌شود همه کارها تعطیل شود و حداقل دوشیفت در هر روز تا پایان بررسی بودجه این کار ادامه داشته باشد. اما می‌بینیم که آیین‌نامه چنین حساسیتی از خود نشان نمی‌دهد و بودجه در یک فرآیند بسیار کند شکل می‌گیرد و به پایان سال می‌افتد. امروز هم می‌بینیم همین تاخیر مشکلاتی را برای مدیریت شهری ایجاد کرده است. اینها همه به ضعف آیین نامه مربوط می‌شود. یا می‌بینیم که فرمانداری باید بودجه پانزده هزار میلیاردی را برنامه ریزی کند اما پیش بینی لازم صورت نگرفته است که تمام مصوبات برای فرمانداری ارسال شود تا آنها در حین بررسی بودجه بررسی‌هایی را انجام دهند تا با پایان بودجه ما زمان زیادی از فرمانداری برای بررسی نیاز نداشته باشیم یا بررسی فرمانداری به علت کمبود وقت بی کیفیت صورت نگیرد. از این جهت ما موظفیم فعالیت‌های بیشتری را برای تناسب شورای شهر با اداره جلسات صورت دهیم.

انتقادی که یکی از اعضا داشتند این بود که بحث بودجه دو هفته بعد از اینکه از جانب شهرداری ارائه شد به اطلاع اعضا رسید و نمی‌دانند که این همان لایحه است یا ممکن است در آن دست برده شده باشد

من چنین احساسی ندارم. بعضی از دوستان ما چنین نقطه نظراتی را داشتند طبق بررسی‌های صورت گرفته درجلسه تلفیق یک یا دو مورد اشکالات سوری بود که رسیدگی شد. باید تلاش شود که آن اشکالات سوری هم نباشند. باید فرایندها را تعریف کنیم که این دلخوری‌ها و نگرانی‌ها و دغدغه‌ها بوجود نیاید.

در شورای چهارم سلایق مختلفی دیده می‌شود. طبق تاکید مقام معظم رهبری تا زمانی که نیت افراد یکسان است این تفاوت سلایق چندان مشکل‌ساز نیست. اما دیده می‌شود که سر بزنگاه‌ها مثل انتخابات یا رای‌گیری‌ها و یا بحث بودجه نمود سیاست‌زدگی در شورا مشاهده می‌شود در واقع حس می‌شود شورا آنطور که باید رویکرد اجتماعی وجود ندارد. قائل به این سیاست زدگی هستید؟

من وجود نگاه‌های متفاوت در شورا را فرصت می‌دانم. باید بپذیریم که در کشور ما این مسئله هم تهدید و هم فرصت است. باید دید که ما چطور می‌خواهیم به این موضوع نگاه کنیم. رهبر معظم انقلاب این نکته را به عنوان یکی از نکات اصلی سخنان خود مطرح کردند. ایشان فرمودند ما در شورای سوم نگاه‌های متفاوتی داشتیم اما این شورا ماحصل بسیار خوبی داشت و برعکس آن در شورای اول شورایی داشتیم که یکدست و اصلاح طلب بود اما بیشترین هزینه‌ها را برای شوراها در طول تاریخ کشور بوجود آورد که این میزان هزینه باعث انحلال شوراها و رویگردانی مردم از شوراها شد که اساسا به شوراها بدبین شدند. خیلی جاها ممکن است یک نگاه یکنواخت آثار منفی داشته باشد و درجای دیگر ممکن است آثار مثبتی را به بار بیاورد. نکته مهم آن است که ما از این نوع نگاه چه برداشتی داشته باشیم و چه برخوردی کنیم. به نظر می‌رسد اگر ما همان روند شورای شهر سوم را ادامه دهیم یعنی با احترام به نگا‌ه‌های مختلف و محوریت دیدگاه خدمت به مردم تلاش کنیم که آثار مناسبی از خود بروز دهیم، موثر خواهد بود. تحلیل من آن است که در شورای چهارم ما آغاز بدی داشتیم اما روندی که درحال ادامه پیدا کردن است به سمت رویکرد اجتماعی در شورا است که کمتر شامل نگاه های سیاسی می‌شود. من بارها گفته‌ام ما در این مسئله نه با یک نگاه تعقلی بلکه با یک نگاه اجباری رسیدیم یعنی بعد از کشتی سیاسی‌ای که با هم گرفتیم به این نتیجه رسیدیم که سخت می‌توانیم از پس هم بر بیاییم و ادامه این کشتی همه را خسته می‌کند و به نتیجه هم نمی رساند مجبور شدیم به یک تعامل اجباری دست پیدا کنیم اما در این تعامل رفته رفته مزه کار کارشناسی هم به مذاق ما خوش آمد و به همین دلیل در حال حاضر دیده می‌شود در رای گیری‌ها به یک روند منطقی و کارشناسی رسیده‌ایم یعنی ممکن است اصلاح طلب‌ها به اصولگرایان رای بدهند و یا برعکس. اما باید محافظت کنیم که اجازه ندهیم همان کسانی که شهرداری را فرزند ناخوانده شورا می‌دانند نگاهشان را به شورا غلبه دهند و ما شاهد اوج‌گیری دوباره تنش‌های سیاسی در شورا نباشیم.

تشکیل فراکسیون اصلاح طلبان در شورا و اصلا تشکیل فراکسیون‌ جناح‌های سیاسی خلاف روح اجتماعی شوراها نیست؟

ما از قبل از شروع انتخابات شوراها مواضع خود را در این رابطه اعلام کردیم و معتقد بودیم در شورای شهر نباید فراکسیون‌های سیاسی شکل بگیرد اما بوجود آمدن فراکسیون‌های تخصصی در شورا یک ضرورت است. برای مثال فراکسیون محیط زیست کمکی به نمایندگان است که بتوانیم نظارت، مقررات و ضوابط خوبی داشته باشیم. ما اگر فراکسیون حمل و نقل عمومی داشته باشیم به ما کمک خواهدشد. اما اگر فراکسیون‌های سیاسی تشکیل دهیم این تنش‌ها به مدیریت شهری منتقل می‌شود و آسیب‌های جدی را به مردم خواهد رساند.
درحال حاضر که این فراکسیون تشکیل شده

دوستان اصلاح طلب ما در ابتدا اعلام کردند که فراکسیون اصلاح‌طلبان را بوجود آوردند اما بعد از مدتی به این نتیجه رسیدند که برخوردهای فراکسیونی از نوع سیاسی مفید به فایده نیست و باعث تقابل‌های سیاسی می‌شود. احساس ما به این است که الان دیگر دوستان ما هم نگاه اولیه را ندارند. البته شاید در خفا نشست های سیاسی خود را داشته باشند اما در ظاهر احساس می‌شود که آن نگاه تند فراکسیونی را دیگر نداشته باشند.
در شورای چهارم بین اعضای اصلاح‌طلب‌ و اصولگرا تقریباً شاهد برابری هستیم. به عنوان یک چهره اصولگرای شاخص در زمینه اتحاد اصولگرایان و پررنگ کردن همبستگی‌ای که در انتخابات سال ۹۲ کمرنگ  شده بود چه برنامه هایی دارید؟ و به نظرتان برای ایجاد همبستگی چه الزاماتی نیاز است؟

ما بیشتر در شورای شهر نگاه خدمت و کارشناسی داریم و معتقد هستیم انسجام ما در خدمت ماست. ما نباید به همان نقیصه که اصلاح‌طلبان دچار شدند و حس کردند که می‌توانند با نگاه سیاسی انسجام خود را حفظ کنند، دچار شویم. چون آن زمان مردم از ما رویگردان خواهند شد. تلاش نمایندگان اصولگرا بر این است که تا حدامکان بتوانند با ارائه طرح‌ها و حول برنامه‌هایی که خدمت مدار است، انسجام خود را حفظ کنند. نگاه سیاسی را باید در گروه‌های سیاسی و خارج از شورا ادامه داد اما در شورا باید تلاش کنیم که وحدت ما در خدمت به مردم باشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: