سرویس نقدرسانه پایگاه 598 - برخی معتقدند هم اکنون بالای 60 درصد مردم کشورمان مخاطب ماهواره ها می باشند. تا چند سال قبل، نسبت به جمع آوری ماهواره ها چند و چون فراوانی بود تا اینکه اثر آنها در سال 88 برای همه نمایان شد و نیروی انتظامی بالاخره توانست اجازه جمع آوری ماهواره ها را دریافت کند. اگرچه هم اکنون نیز برخی در این کار چند و چون آورده و به دنبال کار فرهنگی هستند. اینان البته درست می گویند، ولی گویا از میزان حرفه ای بودن و جذابیت آن شبکه ها و از اینطرف، تهی بودن کامل جبهه فرهنگی انقلاب از نیروی متخصص بی خبرند.

طبق تجربه، ماهواره ها چند روز پس از جمع آوری، دوباره خریداری و نصب می شوند. حال جای این پرسش باقیست که
این همه ماهواره از کجا وارد کشور می شود؟
ماهواره ها متشکل از سه جزء هستند: دیش، گیرنده ای که در نقطه کانونی دیش قرار می گیرد و رسیوری که در منزل قرار دارد. قطعاً چنین محصولاتی در داخل کشور تولید نمی شوند و وارد می گردند. اما از کجا؟ حجم واردات هم کم نیست که بگوییم مخفیانه قاچاق می شوند. بلکه گویا در حجم انبوهی وارد کشور می گردند.
آیا نیروهای انتظامی و اطلاعاتی ما که با آن مهارت جاسوسان را دستگیر می کنند، فی الواقع نمی توانند شبکه های ورود دیش و رسیور به کشور را شناسایی و بازداشت کنند؟ آیا ماهواره های فارسی زبان، اکنون یکی از جدی ترین تهدیدات امنیتی محسوب نمی گردند؟ آیا تماس با نصاب ماهواره و دستگیری او و بازجویی از او و شناسایی منابع واردات ماهواره اینقدر کار دشواری است؟
اما سؤال دیگری هم متوجه قوه قضا و مقننه است:
آیا مجازات قابل توجهی برای این افراد وجود دارد تا براحتی به این کار اقدام نکنند؟
پرس و جویی از مخاطبین ماهواره در مورد قیمت ابزار و نصاب آن، نشان می دهد که متأسفانه پاسخ هر دو سؤال بالا ناامید کننده است.

البته اقدامات مذکور، به هیچ وجه اقدامات اساسی در مقابله با این پدیده نیستند و جواب اصلی، همان کار فرهنگی است و باید برای این مهم، جایی در دستگاه های عریض و طویل و کم خاصیت فرهنگی کشور برای تربیت نیروی فرهنگی متناسب با انقلاب بوجود آید. والا نهایتاً باید گفت که اکثر شبکه های ماهواره ای از طریق اینترنت به راحتی قابل دریافت می باشند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: