به نظر العربيه، ‹‹ با ظهور غافلگیر کننده حسن روحانی، میانه روی نزدیک به رهبر معظم انقلاب، چهره ای متفاوت از قدرت در ایران هویدا شد که در آن رهبر به عقاید مخالف گوش می دهد و تلاش می کند به توافق برسد.

نظام سیاسی ایران ترکیبی پیچیده از حکومت دینی شخصیت های مذهبی شیعه، رئیس جمهور و مجلس است که فعالیت هایشان زیر نظر چندین شورای منتخب بررسی می شود.

علیرغم آنکه همه مسیرها به رهبر جمهوری اسلامی ایران ختم می شود، حضرت آيت الله خامنه اي اما توازن میان مصالح گروه های مختلف و منافع آنان برقرار می کند.››

اما چه زيبا العربيه و روزآنلاين در خبر منتشره حكومت جمهوري اسلامي ايران و رهبر معظم انقلاب را توصيف كرده اند. وصفي زيبا كه از زبان دشمن شنيدن آن انسان را در غرور فرو مي برد. در واقع العربيه و روزآنلاين، ندانسته اعتراف مي كنند كه رهبر ايران علي رغم تمام آنچه تا پيش از اين بنگاه هاي سخن پراكني معاندين با نظام مي گفتند فردي است كه هم براي مخالفين احترام قايل است و هم براي موافقين و به سخنان هر دو با دقت گوش فرا مي دهد تا عدالت را در حكومت اسلامي رعايت كند.

اعتراف ديگر اينكه، نظام سياسي ايران تركيبي پيچيده از دموكراسي است كه در آن شوراهاي مختلف فعاليتهاي اركان مختلف نظام را زير نظر داشته و هيچگونه تخلفي ممكن نيست صورت پذيرد. آخرين اعتراف هم اينكه علي رغم اينكه " رهبر ايران حرف آخر را مي زند" اما حضرت آيت الله خامنه اي توازن میان مصالح گروه های مختلف و منافع آنان برقرار می کند.

نكته جالب توجه در گزارش روزآنلاين و خبرگزاري العربيه نقل قولي از گري سیک کارشناس مسائل ایران و مقام سابق شورای امنیت ملی آمریکا است كه می گوید: " بررسی سخنانی که رهبر ایران در سخنرانی های اخیرش ارائه داده بیانگر آن است که تلاش می کند اجماع و توافقی فراتر از دیکته کردن سیاست به طور مستقیم را ایجاد کند".

همچنين در اين رابطه رمضانپور به العربيه گفته است: "زمانی که مسئله ای در گزارش کارشناسان مطرح می شود، یا جناح های مختلف در مورد یک موضوع بحث می کنند، او با دقت به نظر همه جناح ها و نه فقط یک جناح گوش می کند."

به نظر العربيه، ‹‹سخنرانی های و مواضع مختلف آیت الله خامنه ای نشان می دهد که وی معتقد است حتی اگر ایران از برنامه هسته ایش که غرب معتقد است با هدف تولید سلاح هسته ای پیگیری می شود، نیز عقب نشینی کند آمریکاخواستار تغییر نظام در ایران است و هیچ عقب نشینی این نیت را در آمریکا تغییر نمی دهد.

اما روحانی اعلام کرد که آماده آغاز مذاکرات مستقیم با آمریکا است. بر این اساس، رئیس جمهوری جدید ایران حداقل تحولی در نحوه رفتاری که به نظر می رسد تا حدی با نظر ثابت آیت الله خامنه ای متناقض است ایجاد کرد.

رهبر ايران نيز دستکم به روحانی فرصتی برای تجربه جدید را می دهد، اما او اخیرا در این باره گفته مخالفتی با مذاکرات مستقیم ندارد ولی به آمریکا بی اعتماد است و شک دارد که این مذاکرات نتیجه ای به همراه داشته باشد.

گری سیک می گوید: "روحانی به‌عنوان فردی که درون نظام بزرگ شده است، مطمئناً درباره ماوقع سیاست ایران بی‌تجربه نیست."

عضو سابق شورای امنیت ملی آمریکا می‌افزاید: "روحانی با احتیاط کارها را پیش می‌برد. او یک گام برمی‌دارد، و احتمالاً ردپای خود را نیز محو می‌کند، و با رهبر ایران در تماس دائم می‌ماند، به جایگاه والای ایشان نیز احترام می‌گذارد... این یک سیاست خوب و روشی هوشمندانه برای پیشبرد اهداف است."››

نكته داراي اهميت ديگر در اين بخش از گزارش العربيه اين است كه اين خبرگزاري بر خلاف روز آنلاين و ديگر اپوزسيون فهميده است كه روحاني بدون نظر مقام معظم رهبري حركتي نخواهد كرد و كارها را بر خلاف منافع نظام جمهوري اسلامي پيش نخواهد بد.

اما در رابطه با اينكه آيا نظر مقام معظم رهبري در دوره روحاني با دوره احمدي نژاد تفاوت پيدا كرده است يا خير، به نظر مي رسد كه بايد نگاهي داشته باشيم به تحولات اخير در تيم مذاكره كننده هسته اي و بسياري ديگر از موارد كه در دولت احمدي نژاد اينگونه القا شده بود كه مستقيما از سوي مقام معظم رهبري تعيين مي شوند و اصولا رياست جمهوري نقشي در پيشبرد مذاكرات هسته اي ندارند!. موضوعي كه البته با آمدن روحاني شبهه هاي آن بر طرف شد و زواياي ناپيداي آن براي مردم آشكار تر.

در واقع اين موضوع كه با آمريكا مذاكره مستقيم بشود و يا نشود و اينكه سياست ما در مذاكرات چگونه باشد كه هم منافع نظام را در بر گيرد و هم تحريمها را كم كند و يا كنار بزند، هنري است كه از ابتدا در دست رياست جمهوري و تيم مذاكره كننده وي بوده است. مانند روحاني كه امروز تيمش را معرفي مي كند و فردا هم بر اساس چهارچوبهاي تعريف شده از سوي نظام حتي مي تواند با امريكا مذاكره مستقيم داشته باشد يا نداشته باشد. موفقيت و شكست و گرفتن امتياز از حريف بستگي دارد به مقدار مهارتي كه دولتها در مذاكرات دارند و اينكه بر عليه يك دولت پشت سر هم قطع نامه صادر مي شود و كشورهاي خارجي با او هم كاري نمي كنند اما براي دولت ديگر همان كشورهاي مخالف فرش قرمز پهن مي كنند و از مذاكره با او استقبال مي كنند موضوعي است مه نياز به تفكر بيشتر دارد و البته بايد پرسيد كه چرا تا كنون در اين رابطه سعي مي شده تا از نام مقام معظم رهبري خرج شود!.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: