گروه سیاسی- مهدی جمشیدی: اصل تحول و دگردیسی فکری اصلاح ­طلبان نسبت به وضعیت ایدئولوژیک آنها در دهه­ شصت، به هیچ رو قابل انکار نیست؛ چنان که خودشان، به آن تصریح کرده­ اند. محسن آرمین، از اعضای اصلی سازمان مجاهدین انقلاب، اعتراف می ­کند که کنار نهاده شدن جناح چپ از قدرت سیاسی در سال ­های حاکمیت دولت سازندگی، مجال و فرصتی را برای آنها فراهم آورد که درباره گذشته ایدئولوژیک خود، به بازاندیشی و تجدیدنظر روی آورند:

«این نسل [اصلاح­ طلبان] با تجربه دهه دوم انقلاب، به ­تدریج، ضعف ­ها و کاستی ­­های نوع نگاه خود به مقوله قدرت و سیاست را درک می­ کرد[...]. این شرایط، تقریباً مصادف شده بود با کنار گذاشتن بخش مهمی از نسل انقلاب از ساختار قدرت؛ یعنی تقریباً در اوایل دهه هفتاد بود که به ­طور مشخص، جریان چپ با خط امام [...] از عرصه قدرت نظام کنار گذاشته شدند. طبعاً این تقارن، فرصت بسیار خوبی را برای این جریان فراهم کرد که بتواند در فضا و شرایط مناسب ­تری به بازنگری و بازسازی دیدگاه ­های خود دست بزند.[...] شرایط ذهنی و تئوریک جریان اصلاح ­طلبی، بر اساس این روند، به­تدریج شکل گرفت.»(آرمین، 1380: 337- 338) به گزارش بولتن نیوز، یک پرسش جالب این است که علل و دلایل دگردیسی فکری اصلاح ­طلبان چه بود؟! اصلاح­ طلبان خود در زمانی نه چندان دور- یعنی در ده شصت- در صف انقلابیون رادیکال قرار داشتند و خود را «خط امامی» معرفی می کردند! چه شد که آن­ ها از «تفکر انقلابی» گریزان شدند

بقیه در ادامه مطلب....................